ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ...

1η Ιουνίου, είμαι στο γραφείο... Και μου έρχεται στο μυαλό αυτό το υπέροχο τραγούδι που έχει φτιάξει ο φίλος μου Δημήτρης Ζερβουδάκης από ένα ποίημα του Ν. Καββαδία ("Γράμμα σε έναν ποιητή"). Θυμηθείτε και σιγομουρμουρίστε τη μελωδία:

"Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα 'κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά
Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις, ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω ουϊσκυ
Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ' αυτές απλά να σε εσύσταινα σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες ..."