2 Ιουνίου. Είναι φανερό (χαρ, χαρ!) ότι έχω τρελλή όρεξη για δουλειά ...
Θέλω δ ι α κ ο π έ ς!!!
Υπάρχει εκεί έξω, στο Αιγαίο, ένα μικρό μαγικό νησί. Δε θα σας πω πώς το λένε. "Αστυ-λέγανδρο" (όπως έλεγε κάποτε κοροϊδευτικά όλα μαζί τα κουλτουρο-ζευγαρο-λετσονήσια ένας φίλος). Μπορεί και να μην είναι καν στο Αιγαίο, μπορεί και να μην είναι καν νησί - καμμιά φορά ενώνεται, παραπλανητικά, με την ηπειρωτική χώρα...
Άλλωστε, όπως έχω εξηγήσει σε προηγούμενο post, τα ταξίδια είναι ... οι ίδιοι οι ταξιδιώτες. Όπου και να πάμε, τον εαυτό μας κουβαλάμε. Έτσι, μπορεί το μαγικό "νησί" να είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αυτό που είναι μαγικό για μένα, μπορεί να είναι αδιάφορο για κάποιον άλλο. Και μπορεί αυτό που είναι μαγικό για εκείνον, να το βλέπω εγώ αλλιώς με τα δικά μου μάτια.
Δεν έχετε παρά να πάτε στο λιμάνι. Καλύτερα να είναι ηλιοβασίλεμα. Να μπείτε στο πρώτο πλοίο που θα βρείτε. Με σλήπιγκ μπαγκ, στο κατάστρωμα. Να πάρετε ένα βαπορίσιο φραπέ, κι ένα ξερομπούκι τοστ, ώσπου να σφυρίξει το βαπόρι. Ββββ... Το πλοίο θα ξεκινήσει μέσα στη χρυσή θάλασσα ... Και, αν είστε τυχεροί, την άλλη μέρα το πρωϊ, αγουροξυπνημένους, εκεί θα σας βγάλει. Στο μαγικό νησί των ονείρων σας, που δεν ξέρουμε αν είναι καν νησί ...
Εκεί, που έχει μια μικρή σμαραγδένια παραλία, με άμμο σαν πορσελάνη...
Εκεί, που δεν ξέρεις «αν το αντικρυνό βουνό είναι πέτρα ή χειρονομία»...
Εκεί, που κοιμάσαι στο ξενοδοχείο «τα αστέρια» (δηλαδή με σκηνή ή και χύμα στην αμμουδιά)...
Εκεί, που έχει ένα μικρό κουλ μπαράκι, με μουσικούλα, που μαζεύονται όοολοι ...
Εκεί, που το βράδυ έχει δίπλα στη θάλασσα φωτιές και κιθάρες ή τουμπελέκια ...
Εκεί, που κάτω από τον ήλιο, με την καυτή πέτρα και τον ουρανό, δεν σηκώνει καθόλου ψέματα... Βγαίνουν μόνο αλήθειες, όλες οι αλήθειες, γίνεσαι άλλος άνθρωπος, ή μάλλον, βρίσκεις τον αληθινό εαυτό σου...
Εκεί, που κάθεσαι όλη μέρα στη θάλασσα, και μετά από λίγο καιρό δεν ξέρεις καν τι μέρα είναι, οι ώρες κανονίζονται με τη θέση του ήλιου, οι ανάγκες μειώνονται στα πρωταρχικά, «πεινάω», «διψάω», «νυστάζω» ...
Εκεί, που μέσα σε 2 ώρες έχεις κάνει την πρώτη γνωριμία, σε 24 ώρες έχεις κάνει σεξ και σε δύο μέρες ξέρεις όλο το νησί ...
Εκεί, που έχει περίεργα vibes ...
Ήδη κατάλαβες για ποιό νησί σου μιλάω. Ετσι δεν είναι? Ο καθένας έχει το δικό του...
Άλλωστε, όπως έχω εξηγήσει σε προηγούμενο post, τα ταξίδια είναι ... οι ίδιοι οι ταξιδιώτες. Όπου και να πάμε, τον εαυτό μας κουβαλάμε. Έτσι, μπορεί το μαγικό "νησί" να είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αυτό που είναι μαγικό για μένα, μπορεί να είναι αδιάφορο για κάποιον άλλο. Και μπορεί αυτό που είναι μαγικό για εκείνον, να το βλέπω εγώ αλλιώς με τα δικά μου μάτια.
Δεν έχετε παρά να πάτε στο λιμάνι. Καλύτερα να είναι ηλιοβασίλεμα. Να μπείτε στο πρώτο πλοίο που θα βρείτε. Με σλήπιγκ μπαγκ, στο κατάστρωμα. Να πάρετε ένα βαπορίσιο φραπέ, κι ένα ξερομπούκι τοστ, ώσπου να σφυρίξει το βαπόρι. Ββββ... Το πλοίο θα ξεκινήσει μέσα στη χρυσή θάλασσα ... Και, αν είστε τυχεροί, την άλλη μέρα το πρωϊ, αγουροξυπνημένους, εκεί θα σας βγάλει. Στο μαγικό νησί των ονείρων σας, που δεν ξέρουμε αν είναι καν νησί ...
Εκεί, που έχει μια μικρή σμαραγδένια παραλία, με άμμο σαν πορσελάνη...
Εκεί, που δεν ξέρεις «αν το αντικρυνό βουνό είναι πέτρα ή χειρονομία»...
Εκεί, που κοιμάσαι στο ξενοδοχείο «τα αστέρια» (δηλαδή με σκηνή ή και χύμα στην αμμουδιά)...
Εκεί, που έχει ένα μικρό κουλ μπαράκι, με μουσικούλα, που μαζεύονται όοολοι ...
Εκεί, που το βράδυ έχει δίπλα στη θάλασσα φωτιές και κιθάρες ή τουμπελέκια ...
Εκεί, που κάτω από τον ήλιο, με την καυτή πέτρα και τον ουρανό, δεν σηκώνει καθόλου ψέματα... Βγαίνουν μόνο αλήθειες, όλες οι αλήθειες, γίνεσαι άλλος άνθρωπος, ή μάλλον, βρίσκεις τον αληθινό εαυτό σου...
Εκεί, που κάθεσαι όλη μέρα στη θάλασσα, και μετά από λίγο καιρό δεν ξέρεις καν τι μέρα είναι, οι ώρες κανονίζονται με τη θέση του ήλιου, οι ανάγκες μειώνονται στα πρωταρχικά, «πεινάω», «διψάω», «νυστάζω» ...
Εκεί, που μέσα σε 2 ώρες έχεις κάνει την πρώτη γνωριμία, σε 24 ώρες έχεις κάνει σεξ και σε δύο μέρες ξέρεις όλο το νησί ...
Εκεί, που έχει περίεργα vibes ...
Ήδη κατάλαβες για ποιό νησί σου μιλάω. Ετσι δεν είναι? Ο καθένας έχει το δικό του...
Και ξέρεις κάτι;
Υποπτεύομαι ότι δεν ταξιδεύουμε μόνο εμείς! Υποπτεύομαι ότι το μαγικό νησί ταξιδεύει κι αυτό στο πέλαγος!
Να δούμε πού θα το πετύχουμε να αρμενίζει και φέτος ...
Να δούμε πού θα το πετύχουμε να αρμενίζει και φέτος ...
2 σχόλια:
Τι μου λες τώρα...Έχω δυο χρόνια να παω διακοπές, τουλάχιστο όπως τις εννοώ εγώ, άπειρες μέρες ξεχασμένη σε μια παραλία και να φύγω όταν τα χρήματα τελειώσουν... Για να δουμε φέτος, θα τα καταφέρω; Ελπίζω γιατί δεύτερος χειμώνας σαν αυτόν που πέρασε δε βγαίνει.
ΑΑΑΑΑΑΑΧ... κι εγώ θέλω διακοπέεεεες!!!!!
Δημοσίευση σχολίου