Αυτές τις μέρες βαριέμαι ΦΡΙΚΤΑ στη δουλειά. Δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωϊ (η συνήθης αργοπορία - αντί να έρχομαι στις 8.30 - 9.00, να σκάω μύτη στις 10.30 - έχει ξεχειλώσει κι άλλο, απίστευτα... Χτές έφτασα στις 12.00' με προσχήματα ότι δήθεν ήμουν σε κάποια δουλειά. Ε λοιπόν, το έχω παρατηρήσει: Αν αργήσεις λίγο, τελικά όλοι το προσέχουν, θεωρούν ότι "άργησες". Αν αργήσεις πολύ, το πράγμα ξεφεύγει από την απλή αργοπορία και κατά κάποιο τρόπο θεωρείται αυτονόητο ότι κάτι σοβαρό είχες να κάνεις, οπότε κανείς δε σε ρωτάει τίποτα!...).
Θέλω να πάω διακοπές! Εχουν χτυπήσει τα καμπανάκια!
Η σκυλίτσα της φίλης μου της Χριστίνας, η Τίνκα, ήταν ένα μικροσκοπικό πίντσερ που το κρατούσαμε με τα χέρια κάτω, δύο άτομα, για να δούμε πόση ώρα μπορεί να μείνει ακίνητο. Κι αυτό, στα 3 δευτερόλεπτα, με τρία τινάγματα, είχε ελευθερωθεί από μας και είχε φύγει βολίδα!... Ε, έτσι νιώθω κι εγώ: αμολύστε με επιτέλους, να πάω διακοπές!!!! Σβίννν!!!!
Για την ώρα βέβαια, τι να κάνουμε; Δουλειά... (σε στυλ "σκουπίζω το πρώτο μισό της μισής πλάκας. Κάνω ένα διαλειμματάκι, και συνεχίζω με το δεύτερο μισό της μισής πλάκας. Κάνω ένα διαλειμματάκι ...", όπως ο λουφαδόρος ρωμαίος λεγεωνάριος στο "Αστερίξ και η Ασπίδα της Αρβέρνης").
2 σχόλια:
Πότε θα έρθεις στο νησί μας;
Very nice site! calling cheap route
Δημοσίευση σχολίου