Ήρθε η ώρα για την βάφτιση της μικρής ...
Είπαμε να είναι σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, να είναι όλα λιτά και απλά κλπ. κλπ.
Βρήκα λοιπόν τρόπο (μετά από αρκετό ψάξιμο ομολογουμένως!) να τυπώσω λίγες φτηνές προσκλήσεις για το σόι, βρήκα (μετά από άλλο τόσο ψάξιμο!) και φτηνές, απλές αλλά γουστόζικες μπομπονιέρες.
Και ήρθε η ώρα των βαφτιστικών, που έπρεπε να πάρει η Νονά...
Χα!
Σα να λέμε, ήρθε η ώρα των Σατανικών Εμπόρων. Δεν μπόρεσα παρά να θαυμάσω τη μαεστρία τους στο χειρισμό της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Μέσα στο γενικότερο πνεύμα της απλότητας, είχαμε πει να πάρουμε κάτι απλό, όχι ταφτάδες και μεγαλεία, ένα φορεματάκι δροσερό, καλοκαιρινό, να μπορεί η μικρή να το ξαναφορέσει, παπουτσάκια βολικά και απλά για το καλοκαίρι, τέτοια. Είπα, «να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα». Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι πιά. Κούνια που με κούναγε...
Υποτίθεται ότι τα είχαμε συμφωνήσει αυτά, τα επί της αρχής, περί απλότητας και πρακτικότητας, με τη νονά.
Με το που μπαίνουμε λοιπόν στο πρώτο κατάστημα, αμέσως βάζει ο Έμπορας την κασέτα. Αυτά που του λέγαμε γαρ τα είχε ξανακούσει πολλές φορές. Και είχε έτοιμη κάθε φορά την απάντηση. «Θέλετε κάτι πιό απλό?? ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΤ Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ??? Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!...». Το τι ακούστηκε δεν περιγράφεται. «Δεν θα πάρετε καπέλο? Μα ΤΟ ΛΕΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ...», «Μα είναι δυνατόν, μια τόσο καλοβαλμένη νονά ...» κλπ. κλπ. κλπ.
Η δε νονά, που την είχα για «σκληρό καρύδι», με το που άκουσε την πρώτη κουβέντα του εμπόρου έγινε λιώμα, χαλί να την πατήσουν... Παίζει και κάποια περηφάνια της νονάς εδώ, του στυλ "μη με πούν τσιγκούνα και φτηνή". Παραδόθηκε λοιπόν στα νύχια τους και άφησε να της πασσάρουν ό,τι βλακεία ήθελαν, φόρεμα ... 230 ευρώ (!!!!!!!), τρία κεράκια (από αυτά που ανάβουμε στην εκκλησία έναντι 20 λεπτών) κι ένα σκέτο γυάλινο μπουκαλάκι ... 40 ευρώ (!), μαρτυρικά ... 80 ευρώ (!!), λαμπάδα ... 120 ευρώ (!!!), πετσέτες (απλές, άσπρες) ... 80 ευρώ (!!!!), κουτί (ναι, ένα απλό κουτί!!!) ...120 ευρώ (!!!!). Σύνολο γύρω στο 500άρικο. Και πάει λέγοντας ... Κι αν βάλουμε και το σταυρό άλλα 280 ευρώ... (τουλάχιστον αυτός είναι χρυσός!). Συνολικό μπάτζετ γύρω στα 900 ευρώ, για 30 λεπτά βάπτισης ...
Μπήκαμε και σε δεύτερο, και σε τρίτο κατάστημα. Πήγαμε σε μεγάλα καταστήματα με shop – in – shop, πήγαμε και σε μεμονωμένα. Πήγαμε και σε υποτιθέμενα φτηνά μαγαζιά, στα έγκατα των Αθηνών. Πήγαμε δεύτερη, τρίτη φορά, άλλη μέρα. Όλοι, λες και ήταν συνεννοημένοι, δεν έπεφταν κάτω από τα 400 ευρώ... Εν τω μεταξύ, άρχισε να μετράει και η κούραση, να βαραίνει και ο χρόνος, εργαζόμενες είμαστε και οι δύο, δεν είχαμε και τον άπειρο καιρό μπροστά μας να ψάχνουμε... Πράγμα που οι έμποροι το ξέρουν (και το χρησιμοποιούν προς όφελός τους...).
Είπαμε να είναι σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, να είναι όλα λιτά και απλά κλπ. κλπ.
Βρήκα λοιπόν τρόπο (μετά από αρκετό ψάξιμο ομολογουμένως!) να τυπώσω λίγες φτηνές προσκλήσεις για το σόι, βρήκα (μετά από άλλο τόσο ψάξιμο!) και φτηνές, απλές αλλά γουστόζικες μπομπονιέρες.
Και ήρθε η ώρα των βαφτιστικών, που έπρεπε να πάρει η Νονά...
Χα!
Σα να λέμε, ήρθε η ώρα των Σατανικών Εμπόρων. Δεν μπόρεσα παρά να θαυμάσω τη μαεστρία τους στο χειρισμό της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Μέσα στο γενικότερο πνεύμα της απλότητας, είχαμε πει να πάρουμε κάτι απλό, όχι ταφτάδες και μεγαλεία, ένα φορεματάκι δροσερό, καλοκαιρινό, να μπορεί η μικρή να το ξαναφορέσει, παπουτσάκια βολικά και απλά για το καλοκαίρι, τέτοια. Είπα, «να ξεφύγουμε από τα συνηθισμένα». Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι πιά. Κούνια που με κούναγε...
Υποτίθεται ότι τα είχαμε συμφωνήσει αυτά, τα επί της αρχής, περί απλότητας και πρακτικότητας, με τη νονά.
Με το που μπαίνουμε λοιπόν στο πρώτο κατάστημα, αμέσως βάζει ο Έμπορας την κασέτα. Αυτά που του λέγαμε γαρ τα είχε ξανακούσει πολλές φορές. Και είχε έτοιμη κάθε φορά την απάντηση. «Θέλετε κάτι πιό απλό?? ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕΤ Η ΛΑΜΠΑΔΑ ΜΕ ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ??? Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!...». Το τι ακούστηκε δεν περιγράφεται. «Δεν θα πάρετε καπέλο? Μα ΤΟ ΛΕΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ...», «Μα είναι δυνατόν, μια τόσο καλοβαλμένη νονά ...» κλπ. κλπ. κλπ.
Η δε νονά, που την είχα για «σκληρό καρύδι», με το που άκουσε την πρώτη κουβέντα του εμπόρου έγινε λιώμα, χαλί να την πατήσουν... Παίζει και κάποια περηφάνια της νονάς εδώ, του στυλ "μη με πούν τσιγκούνα και φτηνή". Παραδόθηκε λοιπόν στα νύχια τους και άφησε να της πασσάρουν ό,τι βλακεία ήθελαν, φόρεμα ... 230 ευρώ (!!!!!!!), τρία κεράκια (από αυτά που ανάβουμε στην εκκλησία έναντι 20 λεπτών) κι ένα σκέτο γυάλινο μπουκαλάκι ... 40 ευρώ (!), μαρτυρικά ... 80 ευρώ (!!), λαμπάδα ... 120 ευρώ (!!!), πετσέτες (απλές, άσπρες) ... 80 ευρώ (!!!!), κουτί (ναι, ένα απλό κουτί!!!) ...120 ευρώ (!!!!). Σύνολο γύρω στο 500άρικο. Και πάει λέγοντας ... Κι αν βάλουμε και το σταυρό άλλα 280 ευρώ... (τουλάχιστον αυτός είναι χρυσός!). Συνολικό μπάτζετ γύρω στα 900 ευρώ, για 30 λεπτά βάπτισης ...
Μπήκαμε και σε δεύτερο, και σε τρίτο κατάστημα. Πήγαμε σε μεγάλα καταστήματα με shop – in – shop, πήγαμε και σε μεμονωμένα. Πήγαμε και σε υποτιθέμενα φτηνά μαγαζιά, στα έγκατα των Αθηνών. Πήγαμε δεύτερη, τρίτη φορά, άλλη μέρα. Όλοι, λες και ήταν συνεννοημένοι, δεν έπεφταν κάτω από τα 400 ευρώ... Εν τω μεταξύ, άρχισε να μετράει και η κούραση, να βαραίνει και ο χρόνος, εργαζόμενες είμαστε και οι δύο, δεν είχαμε και τον άπειρο καιρό μπροστά μας να ψάχνουμε... Πράγμα που οι έμποροι το ξέρουν (και το χρησιμοποιούν προς όφελός τους...).
Τι να πω, προσπάθησα, έκανα ό,τι μπορούσα για να μην πιάσουν "κότσο" τη νονά και της πασσάρουν άχρηστα πανάκριβα πράγματα. Στάθηκε αδύνατον. Και αυτό το ξέρανε οι έμποροι, και το χρησιμοποιούσαν εναντίον μας, με την τακτική διαίρει-και-βασίλευε (σατανικό μειδίαμα "μα, αφού δεν αρέσει ούτε στη νονά αυτό που θέλετε εσείς, δεν το βλέπετε είναι ΦΤΗΝΙΑΡΙΚΟ..."). Τελικά υποχώρησα, μην τσακωθούμε και μεταξύ μας, και την άφησα να κάνει ό,τι θέλει ...
Είμαι σίγουρη πως αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, οι έμποροι εννοώ, είναι που βγαίνουν μετά στα κανάλια και παραπονιούνται για την ακρίβεια ...
Είμαι σίγουρη πως αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, οι έμποροι εννοώ, είναι που βγαίνουν μετά στα κανάλια και παραπονιούνται για την ακρίβεια ...
