Αρκετά πολιτικολογήσαμε, σήμερα ας μιλήσουμε για ... αγάπη. Aah, l' amour... (ακούγονται βιολιά στο βάθος).
Εχω κάτι φίλους που παντρεύονται, τώρα όπου να'ναι. Δύο ζευγάρια.
Το πρώτο: η κοπέλα είναι πολύ όμορφη, έξυπνη, μορφωμένη, με διδακτορικό, καλλιεργημένη, παίζει βιολί... Εκείνος είναι ξανθός με γαλάζια μάτια, ωραίος, νέος, ψηλός, από καλή οικογένεια, με καλή δουλειά, με καλές σπουδές...
Το δεύτερο: εκείνος είναι φίλος μου από το σχολείο, ήταν καλός μαθητής, σπούδασε για χρόνια στο εξωτερικό, τώρα έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο στην Αγγλία, είναι και ωραίος... Εκείνη είναι αγγλίδα, πολύ όμορφη, ψηλή, ξανθιά, αδύνατη, είναι γιατρός, αλλά με ποικίλα ενδιαφέροντα, για χρόνια ήταν στους "γιατρούς χωρίς σύνορα" ...
Τώρα που σας έκανα την περιγραφή, πώς σας φαίνονται όλα αυτά; Μήπως ... κάτι δεν πάει καλά; Αλλά τι, όμως, αφού όλα είναι ... τέλεια;
Δεν ξέρω, ρε παιδιά. Δεν ξέρω τι μου φταίει. Eν τω μεταξύ, θα σου πει ο άλλος, και δικαιολογημένα, ζηλεύεις. "Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια"...
Αλλά ... δεν ξέρω. Αυτά τα δύο ζευγάρια μου φαίνονται κάπως ... κιτς. Όπως λέει ο Μίλαν Κούντερα στο μυθιστόρημά του "Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι", που ορίζει το κιτς ως απουσία ... σκατών.
Δηλαδή, έτσι όπως μας τα λέτε ρε παιδιά, εσείς με τον/την τέλεια σύντροφο, τον ξανθό/ξανθιά, πανέμορφο/-η, πανέξυπνο/-η, παν-μορφωμένο/-η, με την καλλιέργεια και το σπάνιο χαρακτήρα, τελικά ... κλάνει ποτέ αυτός ο άνθρωπος; Ρεύεται; Ή μήπως όταν χέζει ... βγαίνει σταφύλι γλυκό (του κουταλιού);
Δεν ξέρω ... Κάτι δεν πάει καλά ...
Υ.Γ. Διευκρίνιση: Δεν έγραψα αυτά που έγραψα από κακία για τους συγκεκριμένους φίλους μου, ζήλεια, μοχθηρία ή ό,τιδήποτε άλλο! Μακριά από μένα αυτά, και τους αγαπώ και ελπίζω να είναι ευτυχισμένοι! Τους πήρα ως παράδειγμα γενικότερο: συχνά ακούμε διάφορα "με τον τάδε, είμαστε τέλεια, όλα είναι τέλεια" και αυτό είναι ... που δε με πείθει. Οι σχέσεις έχουν προβλήματα, και όταν ακούς όλο τελειότητες, αισθάνεσαι ότι κάπου υπάρχει ένα ψέμα. Σε άλλες στιγμές φαντάζομαι ότι και οι τελειομανείς θα παραδέχονται ότι όλο και κάποιο πρόβλημα υπάρχει... Αλλά και η μανία με το τέλειο είναι λάθος, για μένα. Δεν χρειάζεται η τελειότητα για να είσαι ευτυχισμένος. Άνθρωποι είμαστε, εξ ορισμού ατελείς ...
6 σχόλια:
Όταν με πιάνουν εμένα τέτοιες ανησυχίες, θυμάμαι τις άπειρες περιπτώσεις τέτοιων τελειοφανών σχέσεων, που μ' έχουν διδάξει ότι η ισορροπία είναι μια δίκαιη και όμως τόσο ανελέητη σταθερά του σύμπαντος :)
Να καταθέσω και κάτι ακόμα που συμπληρώνει το πορτρέτο; Δυο χρόνια πριν, Κυριακή μεσημέρι σε φιλικό οικογενειακό τραπέζι στο σπίτι των κουμπάρων (το σπίτι φυσικά στα ΒΠ, εκεί που άλλοτε υπήρχε δάσος), αυτός γιατρός, νοστιμούλης, η σύζυγος επίσης γιατρός, ομορφούλα, να σε κοιτούν με εκείνο το συγκαταβατικό ύφος του στυλ "θα βρεις κι εσυ το δρόμο σου, κακομοίρα".
Σήμερα, ακόμα παντρεμένοι γιατί το διαζύγιο "is not an option" στον κύκλο των στα πάντα επιτυχημένων, αυτός παρών-απών, αυτή βουλιμική με +20 κιλά στην πλάτη.
Όχι, δεν είναι η ατσαλάκωτη ομορφιά που με πειράζει, είναι η ψευδαίσθηση αυτών των ανθρώπων ότι τα 'χουν λύσει όλα, ότι κατέχουν την ευτυχία και ότι, όποιος δεν βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση με αυτούς, προφανώς έχει πρόβλημα. Είναι επίσης η (από πού άραγε βγαλμένη) βεβαιότητα ότι αυτός είναι ο σωστός ο δρόμος και ότι οποιαδήποτε παρρέκλιση από αυτόν απλά δεν είναι αποδεκτή.
Κρίμα...γιατί σε αυτούς τους ανθρώπους η πτώση, όταν έρθει (που πάντοτε έρχεται χωρίς να κάνει εξαιρέσεις), θα κάνει μεγαλύτερο κρότο και θα τους τσακίσει.
Ας χαιρόμαστε λοιπόν εμείς τη μη τελειότητά μας και ας πορευόμαστε με αυτήν όπως θεωρούμε καλύτερα για εμάς. Και σε όσους μας κοιτούν συγκαταβατικά και αναρωτιούνται "μα πότε θα τακτοποιηθεί επιτέλους αυτό το παιδί;" ας βγάλουμε κοροϊδευτικά τη γλώσσα , μένοντας πιστοί στις επιλογές που πραγματικά μας κάνουν χαρούμενους, ακόμα κι αν κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί :p
Μοναδικέ μου αναγνώστη, έχεις πολλά πρόσωπα!!! Χαίρομαι υπερβολικά γι' αυτό!!! Πάντως παιδιά, με αυτά που λέτε συμφωνώ ... κι εξάλλου,όπως είπαμε και με τα ρεμάλια που τα πίνουμε κάθε Παρασκευή απόγευμα, εμείς δεν θέλουμε τέλειες σχέσεις! Προτιμάμε ... καθάρματα, να έχει και λίγο ενδιαφέρον το πράμα, ρε παιδί μου!
:)))
Θα εκπλαγείς, όταν θα καταλάβεις ότι σε διαβάζουν περισσότεροι από ένας!!!
Σόρρυ για το anonymous, δεν πρόσεξα ιδιαίτερα την εγγραφή μου.
Αυτοί οι πολύ καθως πρέπει τύποι πως είναι στο κρεβάτι ρε γαμώτο;
Ρεμάλια και πάλι ρεμάλια
Διευκρίνιση: Δεν έγραψα αυτά που έγραψα από κακία για τους συγκεκριμένους φίλους μου, ζήλεια, μοχθηρία ή ό,τιδήποτε άλλο! Μακριά από μένα, και τους αγαπώ και ελπίζω να είναι ευτυχισμένοι! Τους πήρα ως παράδειγμα γενικότερο: συχνά ακούμε διάφορα "με τον τάδε, είμαστε τέλεια, όλα είναι τέλεια" και αυτό είναι ... που δε με πείθει. Οι σχέσεις έχουν προβλήματα, και όταν ακούς όλο τελειότητες, αισθάνεσαι ότι κάπου υπάρχει ένα ψέμα. Σε άλλες στιγμές φαντάζομαι ότι και οι τελειομανείς θα παραδέχονται ότι όλο και κάποιο πρόβλημα υπάρχει... Αλλά και η μανία με το τέλειο είναι λάθος, για μένα. Δεν χρειάζεται η τελειότητα για να είσαι ευτυχισμένος. Άνθρωποι είμαστε, εξ ορισμού ατελείς ...
Δημοσίευση σχολίου