Πρόσφατα πήγα ένα ταξίδι στην Αίγυπτο. Τρομερή χώρα, πολύ ενδιαφέρουσα. Οι αρχαιολογικοί χώροι πολύ ενδιαφέροντες, μεγάλη δυσκολία να τα δεις όλα και να συλλάβεις σε τόσο μικρό διάστημα τόση ιστορία, όλον αυτόν τον αρχαίο πολιτισμό... Η σύγχρονη Αίγυπτος πολύ ενδιαφέρουσα, το Κάιρο μια τεράστια πόλη, οι άνθρωποι, όλα, όλα ...
Γιατί ταξιδεύουμε;
Εγώ για να γνωρίσω τον εαυτό μου και τον κόσμο. Τον κόσμο μέσω του εαυτού μου, τον εαυτό μου μέσω των τόπων και των ανθρώπων ...
"Να ταξιδέψω; Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω: πηγαίνω από μέρα σε μέρα, σαν από σταθμό σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου (...) Στη Μαδρίτη, στο Βερολίνο, στην Περσία, στην Κίνα, στον καθένα από τους δύο Πόλους - πού αλλού θα βρισκόμουνα παρά μέσα σε μένα τον ίδιο, με τη δική μου ιδιαιτερότητα και τον δικό μου τρόπο να αισθάνομαι. (...) Τα ταξίδια είναι οι ίδιοι οι ταξιδιώτες. Αυτό που βλέπουμε δεν είναι αυτό που βλέπουμε, είναι αυτό που είμαστε." (Φ. Πεσσόα, Το βιβλίο της ανησυχίας, μτφρ. Αννυ Σπυράκου, εκδ. Αλεξάνδρεια).
Κι όμως, για μένα το πετυχημένο ταξίδι (όπως και το αγαπημένο βιβλίο, τραγούδι, ταινία, θεατρικό έργο) είναι αυτό που ... με αλλάζει. Που μετά από αυτό δεν είμαι πια η ίδια. Που εξαιτίας του νιώθω να "αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου