ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ: ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ

Η φίλη μου η Μαρίνα ζει στην Ελλάδα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά είναι από το Μαυροβούνιο, που το έχουμε επισκεφθεί μαζί και περάσαμε πολύ όμορφα. Αντιγράφω το πρόσφατο e-mail που μου έστειλε σχετικά με το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση του Μαυροβουνίου από τη Σερβία:

"Τα αποτελέσματα είναι έτσι όπως τα περίμενα - λίγοι παραπάνω για απόσχιση, πολλοί κατά (για παράδειγμα στη Σλοβενία ήταν 95% - 5%).

... Φαντάζομαι ότι σου έχω πει ότι εγώ είχα ΜΙΑ πατρίδα που την λέγανε Γιουγκοσλαβία. Ποτέ, μα ποτέ κανένα από τα κρατίδια αυτά ΔΕΝ θα μπορέσει να είναι η πατρίδα μου. Η μητέρα μου είναι από τη Βοσνία (Καθολική), ο πατέρας μου ήταν από την Σερβία (Ορθόδοξος), εγώ γεννήθηκα στη Κροατία, μεγάλωσα στο Μαυροβούνιο. Ποτέ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα ότι είμαι κάτι από αυτά και όχι το άλλο. Εντελώς τυχαία έχω Σέρβικη εθνικότητα, γιατί όταν γεννήθηκα μπορούσαν να με δηλώσουν ή έχει που ήταν δηλωμένη η μάνα μου ή ο πατέρας μου. Μέχρι τώρα είχα ταυτότητα του Μαυροβουνίου, μία που αυτό μπορούσε να γίνει αφού ήταν ένα κράτος. Τώρα θα έπρεπε να πάρω την εθνικότητα του Μαυροβουνίου για να μπορέσω να βγάλω ταυτότητα και διαβατήριο εκεί. Χωρίς αυτά είμαι ξένη στον τόπο μου. Με αυτά είμαι ξένη στο χωριό του πατέρα μου, εκεί που γεννήθηκαν η προγονοί μου. Καλά, αυτά είναι κάποια πρακτικά θέματα και δεν είμαι σίγουρη ότι ποτέ θα κάνω την αλλαγή. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχω Ελληνικό διαβατήριο και η Ελλάδα δεν μου είναι πιο ξένη ΧΩΡΑ από τις άλλες σημερινές χώρες.

Εγώ δηλαδή πάντα ήμουν μόνο υπέρ μίας χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι τα κόμματα του Μαυροβουνίου που υποστήριζαν την ένωση ήταν απαράδεκτα, ξεπερασμένα και ότι πολλοί ψήφισαν ανεξαρτησία να μην νιώθουν σαν να τους κυβερνάει ακόμα ο Μιλόσεβιτς και για κανένα άλλο λόγο. Ίδια καταγωγή, ίδια γλώσσα, ίδια θρησκεία...δεν υπάρχει απολύτως τίποτα να τους χωρίζει. Μόνο και καθαρά η πολιτική! Είχαν τόσο πολύ απομακρυνθεί, τόσο διαφορετικοί ήταν οι δρόμοι τους, που είναι λογικό αυτό το αποτέλεσμα. Εμένα πάλι πολύ δύσκολα μου πέφτει γιατί θέλω να είμαστε όλοι μία χώρα,όπως πάντα. Γιατί να έχουμε την ΕΕ με τους ξένους που μας θέλουν όχι από αγάπη βέβαια, και να μην την έχουμε μεταξύ μας?

Αλλά φαντάσου ότι η μητέρα μου και ο αδελφός μου ήταν χαρούμενοι για το αποτέλεσμα (επιτέλους έγινε!), δηλαδή οι άνθρωποι που είχαν πάντα τις ίδιες απόψεις με μένα. Αλλά όταν ζεις εκεί είναι διαφορετικά. Κάθε αλλαγή μία νέα ελπίδα.

(...) Κοίτα, ο αδελφός μου χρόνια τώρα λέει - δεν με ενδιαφέρει το όνομα της χώρας, ούτε ποίος θα είναι το αφεντικό, με ενδιαφέρει να έχω δουλειά και να πληρώνομαι και να έχω τουλάχιστον τα βασικά. Ότι θα πάω κόντρα σε όλο το κόσμο δεν θα ταΐσει ούτε εμένα, ούτε την οικογένεια μου.

Άσχετα πως βλέπω εγώ τα πράγματα, δεν μπορώ να μην σεβαστώ αυτή την άποψη, γιατί αυτοί ζουν δύσκολα, αυτοί βλέπουν ότι μένοντας μαζί με την Σερβία δεν τους δίνουν βοήθεια όσο θα έπρεπε, δεν βλέπουν το μέλλον, το Κόσοβο συνεχίζει να είναι πρόβλημα, τους βομβάρδισαν (μόνο στρατιωτικούς στόχους) γιατί είχαν κοινό στρατό, τους έκαναν εμπάργκο γιατί ήταν μία χώρα κλπ., ενώ δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση με όλα αυτά και από τους άλλους λαούς είχαν ζητήσει δημόσια συγνώμη.

Ο Μιλόσεβιτς είχε κάνει τραγικά λάθη και έβρισκε τρόπο να τους πείσει να είναι μαζί τους. Ας πούμε - δεν συμφωνούσε το Μαυροβούνιο με κάποια απόφαση της Σερβίας (πολιτική), και αμέσως σταματάγανε να στέλνουν τρόφιμα στο Μαυροβούνιο. Το Μαυροβούνιο δεν έχει παραγωγή τροφίμων και δεν έχει εύφορη γη. Θυμάμαι ότι το 1993 το καλοκαίρι στην Σερβία σχεδόν που δεν καταλάβαινες ότι γίνετε πόλεμος δύπλα ενώ κάτω τα ράφια ήταν άδεια, εντελώς όμως άδεια! Ερχόταν θυμάμαι ζάχαρη ή αλεύρι ή λάδι σε ένα μαγαζί στη πόλη και όλοι τρέχανε και περιμένανε ώρες στις ουρές για να πάρουν κάτι να επιβιώσουν απλά. Μετά αποφάσισαν να καλυτερεύσουν τις σχέσεις τους με τον έξω κόσμο και άρχισαν να κάνουν εισαγωγές. Γέμισαν τα ράφια, πολλές φορές με ληγμένα πράγματα, αλλά κάτι υπήρχε. Σου είπα μόνο ένα παράδειγμα. Τότε άρχισε να ανοίγει ο δρόμος για την σημερινή κατάσταση. Το εκμεταλλεύτηκε ο μεγαλύτερος λαθρέμπορος, ο Πρόεδρος της χώρας, πλούτισε και του άρεσε να αποκτήσει και περισσότεροι δύναμη και λεφτά. Όσο η Σερβία δεν πήρε μπρος, ενώ οι άλλες χώρες που έγιναν ανεξάρτητες το έκαναν σιγά σιγά (η εξαίρεση είναι η Μακεδονία, ή FYROM η οποία ήταν τόσο ασήμαντη για μας που την αφήσαμε με χαρά να φύγει τότε, ενώ σημαντική ήταν μόνο για το ΝΑΤΟ σας πρόσβαση στη Σερβία), τόσο οι Μαυροβούνιοι βλέπανε σαν λύση την ανεξαρτησία τους. Όπως σου είπα όμως, δεν τους χωρίζει τίποτα εκτός από την πολιτική. Δεν έχουν καμία διαφορά. Είναι σαν να λέμε ότι αύριο αποχωρεί η Πελοπόννησος.

Για την ιστορία, στη πόλη μου 44% ψήφισαν την ανεξαρτησία, 56% την ένωση.

Αυτά."