Φίλες ... εκτός θέματος!

Όταν κάνεις παιδιά η ζωή σου αλλάζει και μπλαμπλαμπλα...

Τα ήξερα όλα αυτά.

Αυτό που δεν περίμενα ήταν η αντίδραση από μερικές φίλες μου...

Μιλάμε για στενές, υποτίθεται, φίλες... που είχαμε περάσει μαζί γκομενιλίκια, χαρές, πίκρες, χωρισμούς, διάφορα.

Ε, όταν έμεινα έγκυος, περίμενα ότι αυτές οι φίλες θα ήταν ... μαζί μου στο μαιευτήριο όταν γεννούσα. Δεν ήρθαν καν να με δουν! Περίμενα ότι θα είναι σπίτι μου κάθε μέρα, να κάνουν χαρές στο μωρό μου, να φέρνουν δωράκια, να πηγαίνουμε μαζί βόλτες. Ήρθαν μια φορά κι αυτό με το ζόρι...

Έλεγα ότι αυτά γίνανε τον πρώτο καιρό, το μωρό είναι μικρό, περίμενα να περάσει κάποιο διάστημα να ... προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση.

Τίποτα. Όχι μόνο δεν προσαρμόστηκαν, αλλά απομακρυνθήκαμε πλήρως.

Τώρα με παίρνουν τηλέφωνο να μου προτείνουν ... άσχετα πράγματα (να πάμε τριήμερο με σκάφος στα νησιά!), να μου προξενέψουν (!) κάτι χοντρούς γέρους... τρέχαγύρευε. Κι εκνευρίζονται κιόλας αν πάω να τους πω κάτι από τα όσα μου συμβαίνουν, τις εμπειρίες μου τώρα με το παιδί.

Άσε τη γκρίνια "γιατί θηλάζεις;" (παλαιότερα), "γιατί δε βρίσκεις μια γυναίκα να σου κρατάει το παιδί;" κ.ο.κ. Όλα τελικά στο μοτίβο, "γιατί δεν παρατάς το παιδί σου να βρεθούμε οι δυό μας και να κάνουμε ό,τι κάναμε παλιά".

Το καταλαβαίνω ότι δεν είναι μητέρες, ότι δεν έχουν παιδί. Το καταλαβαίνω ότι δεν καταλαβαίνουν πόσο κοσμογονική αλλαγή φέρνει στη ζωή μιας γυναίκας η μητρότητα. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να αισθάνονται αμήχανα, άβολα. Κι εγώ αισθανόμουν άβολα με τις φίλες μου που είχαν παιδιά όταν εγώ δεν είχα. Αλλά συγκρατούσα τον εαυτό μου, δεν έλεγα κοτσάνες. Καταλάβαινα ότι η άλλη είναι σε άλλη φάση... Καταλάβαινα ότι ο δικός μου καημός δεν είχε να κάνει με την άλληνε και με το παιδί της... Κι εγώ χαιρόμουν και αγαπούσα πάντα τα παιδιά, όλα τα παιδιά, δεν ήταν ανάγκη να είναι ... δικό μου το παιδί για να παίξω μαζί του. Διασκέδαζα στα σπίτια φίλων που είχαν παιδιά, από νεογέννητα μέχρι εφήβους.

Και βέβαια έχω κάνει εν τω μεταξύ καινούριες γνωριμίες, άλλες μαμάδες που παίζουν μαζί τα παιδιά μας, που είμαστε στην ίδια φάση και έχουμε τα ίδια ενδιαφέροντα κλπ.κλπ.

Ουφ... αλλά έχω ανάγκη και τις παλιές φίλες μου... Γιατί όλα να είναι τόσο δύσκολα;