"...Εαν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη εχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν ώστε όρη μεθιστάναι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Καν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυχήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία· πάντα στέγει, πάντα πιστευει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι, παύσονται· είτε γνώσις, καταργηθήσεται. Εκ μέρους γαρ γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν· όταν δε έλθη το τέλειον, το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ελάλουν ως νήπιος, εφρόνουν ως νήπιος, ελογιζόμην ως νήπιος· ότε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· άρτι γινώσκω εκ μερους, τοτε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνι δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη."
10.1.07
Αγάπη
"...Εαν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη εχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν ώστε όρη μεθιστάναι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Καν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυχήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία· πάντα στέγει, πάντα πιστευει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι, παύσονται· είτε γνώσις, καταργηθήσεται. Εκ μέρους γαρ γιγνώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν· όταν δε έλθη το τέλειον, το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην νήπιος, ελάλουν ως νήπιος, εφρόνουν ως νήπιος, ελογιζόμην ως νήπιος· ότε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι εσόπτρου εν αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· άρτι γινώσκω εκ μερους, τοτε δε επιγνώσομαι καθώς και επεγνώσθην. Νυνι δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη."
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
"Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει. Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι, παύσονται· είτε γνώσις, καταργηθήσεται."
Nα' σαι καλά!
Καλησπέρα...
Ουδέποτε εκπίπτει...
Οι επιστολές του Παύλου, ιδιαίτερα οι προς Κορινθίους, είναι από τα πιο ωραία κείμενα που μπορεί να βρει κανείς...
γεωργία, jason, μου αρέσει κι εμένα πολύ το κείμενο αυτό... βρίσκω ότι είναι φοβερά τα νοήματά του, δύσκολο να τα συλλάβει κανείς σε όλο τους το μέγεθος ... Να είστε καλά!
Υπέροχο.
Βρε κάτι μου λέει, ότι αυτη την φορά δεν απευθύνεται (το κείμενο) μόνο προς... Κορινθίους.
Φιλούρες πολλές και αλεπάλληλες.
Τι υψηλά (ασύλληπτα θα έλεγα) νοήματα παρά τα μέτρια Ελληνικά!! Διαψεύδει πάντως όχι μόνον η επιβίωση αλλά και η διαρκής επικαιρότης του κειμένου τον ποετάστρο που έγραφε (για τον Σολωμό νομίζω!!) τον 19ο αιώνα «Ιδέαι όμως πλούσιαι πτωχά ενεδεδυμέναι δεν είναι δι’ αιώνιον ζωήν πλασμέναι..»
Δημοσίευση σχολίου