ΕΝ ΟΨΕΙ ΕΚΛΟΓΩΝ ...

Πριν από μερικά χρόνια, είχα πάει δικαστική αντιπρόσωπος στις δημοτικές εκλογές σε ένα χωριό της ορεινής Ναυπακτίας.

Όπως συνήθως συμβαίνει στις δημοτικές εκλογές, την πρώτη Κυριακή δεν βγήκε ούτε δήμαρχος, ούτε νομάρχης. Οπότε την επόμενη εβδομάδα έπρεπε να γίνουν ξανά - μανά, επαναληπτικές εκλογές, με μόνο δύο υποψηφίους: έναν του ΠΑΣΟΚ και έναν της Ν.Δ.

Στις επαναληπτικές εκλογές, ήρθε κάποια στιγμή να ψηφίσει ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος, τρεμάμενος, λίγο κουφός, με τη μαγκούρα του. Αφού ψήφισε για δήμαρχο, πήγε κούτσα - κούτσα να φύγει, χωρίς να ψηφίσει για νομάρχη (υπήρχαν δύο χωριστές κάλπες).

Τον φωνάξαμε πίσω εμείς της εφορευτικής επιτροπής: "Παππού, πρέπει να ψηφίσεις και για νομάρχη!" Ο παππούς δεν πολυκαταλάβαινε τι του λέμε, έγινε σούσουρο. Τελικά καταλάβαμε ότι δεν του είχε πει κανείς ότι ήταν διπλές οι εκλογές και την δεύτερη Κυριακή (οι νομαρχιακές εκλογές δεν είχαν τόσο ενδιαφέρον για την τοπική κοινωνία, σε αντίθεση με τις δημαρχιακές, που τους "έκαιγαν" περισσότερο).

Ο παππούς αντιδρούσε, φώναζε, δεν ήθελε να ψηφίσει για νομάρχη, αλλά του εξηγήσαμε ότι δεν γίνεται αυτό, όσοι ψήφιζαν στη μία κάλπη, έπρεπε να ρίξουν ψήφο και στην άλλη, για λόγους τάξεως της εκλογικής διαδικασίας.

Με τα πολλά, μας λέει "είμαι αγράμματος!". Δεν μπορούσε να διαβάσει για να διαλέξει ψηφοδέλτιο (το ψηφοδέλτιο του δημάρχου του το είχαν βάλει οι καλοθελητές, διπλωμένο, στην τσέπη).

Το κουβεντιάσαμε μεταξύ μας, και αποφασίσαμε να πάει μαζί του στο παραβάν ένα μέλος της εφορευτικής επιτροπής, να του τα διαβάζει. Πήγε ένας νεαρός.

Μόλις μπήκαν στο παραβάν, εμείς οι υπόλοιποι απ' έξω ακούσαμε την εξής στιχομυθία (τώρα σκεφτείτε ότι όσοι ήταν μέσα στο εκλογικό τμήμα ήταν συγχωριανοί του παππού, οπότε τον πείραζαν, πειράζονταν μεταξύ τους, γελούσαν με όλα αυτά, γινόταν η σχετική πλάκα):

"Τι είν΄τούτο;" ρώτησε ο παππούς (με τη χαρακτηριστική του τοπική προφορά).

"Τούτο είναι το ψηφοδέλτιο του Τάδε", απάντησε ο νεαρός (και είπε το όνομα του υποψηφίου της Ν.Δ.)

"Αχά. Κι 'τούτο;" ξαναρώτησε ο παππούς, δείχνοντας το δεύτερο ψηφοδέλτιο.

"Τούτο είναι του Δείνα", είπε ο νεαρός (και είπε το όνομα του υποψηφίου του ΠΑΣΟΚ)

"Κι 'τούτο;" ρώτησε ο παππούς, δείχνοντας το τρίτο και τελευταίο ψηφοδέλτιο, το λευκό. "Τι είν' τούτο; "Στου διάουλου κι οι δυό;" Αυτό θέλω να μ' βάνεις!..."

Νομίζω ότι αυτός ήταν ο καλύτερος ορισμός του "λευκού" που έχω ακούσει ποτέ...