Βρωμερά πούρα!!!

Επανήλθα, μοναδικέ μου αναγνώστη!

Καταρχήν, είμαι έγκυος. Περί αυτού σε προσεχές ποστ (φοβερή εμπειρία, αλλά και κάτι πολύ απλό και φυσικό, μην περιμένεις τίποτα εξαντρίκ).

Αλλά σήμερα θέλω να πω τον πόνο μου για κάτι άλλο. Ίσως βέβαια λόγω εγκυμοσύνης να είμαι τώρα πιό ευαίσθητη στις μυρωδιές. Αλλά, ρε γαμώτο μου, τι μάστιγα είναι αυτή με τα πούρα!!!!

Ας πάρουμε το πράγμα από την αρχή.

Κάποτε ο κόσμος κάπνιζε. Τσιγάρα. Άσσος φίλτρο, π.χ. Άντε κανά Μάλμπορο.

Κι αυτό ενοχλητικό είναι. Και με τα τσιγάρα ντουμανιάζει ο τόπος και βρωμάει τσιγαρίλα. Ειδικά στους χώρους δουλειάς είναι ανυπόφορο, και ξέρετε πώς είναι τα κτίριά μας στο κέντρο της Αθήνας όπου βρίσκονται συνήθως τα γραφεία, στενάχωρα, μικρά, ανήλιαγα, με κακό εξαερισμό...

Αλλά τώρα, έχουμε και το λάιφ-στάιλ.

Ο κάθε καράβλαχος, ακόμα δεν ήρθε απ' το χωριό του, ακόμα δεν πέταξε το ταγάρι και τη γκλίτσα, ακόμα δεν ξεμύρισε από την προβατίλα, έχει διαβάσει όμως τα περιοδικά του Κωστόπουλου και ... σπεύδει να κοτσάρει ένα πούρο στο στόμα, χοντρό χοντρό, κουβανέζικο, σαν τον αλήστου μνήμης μεγαλοπαράγοντα Ψωμιάδη με τη μουστάκα. Το πατροπαράδοτο τσιγαράκι του φαίνεται πιά μπανάλ. Ενώ το χοντρόπουρο είναι στάτους, πάει. Άπαξ και το φουμάρισες έγινες, να πούμε, μεγαλοδικηγόρος, μεγαλοεπιχειρηματίας ... Κάτι "μεγαλό-" τελοσπάντων.

Το κακό είναι ότι γίνανε πολλοί. Σε κάθε μικρογραφειάκι, ανήλιαγο κι ανάερο, είναι κι από ένας κουτσοδικηγοράκος, κακομούτσουνος και κακορίζικος, με φτηνό κουστούμι και ακριβό πούρο. Λεφτά δεν έχει (τα 'φαγε στα πούρα). Πελάτες δεν έχει. Κι όσο δεν έχει, τόσο φουμάρει μανιωδώς το πούρο του, να πάνε κάτω τα φαρμάκια... Κι από πάνω, από κάτω, από δίπλα, στα άλλα γραφειάκια - bunker, καθόμαστε εμείς, οι ταλαίπωροι, και υφιστάμεθα το ντουμάνι και την πουρίλα...