ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ (ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ...)

• ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΟΣΤ, ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ:
• Κατάλαβα τη μάνα μου (τους φόβους της, τα ξενύχτια της όταν αργούσα να γυρίσω, που άναβε το φως να δει αν κοιμάμαι ...), τη γιαγιά μου ...
• Σύνδεση με όλο το ανθρώπινο γένος, με όσους έχουν παιδιά, κατανόηση των συναισθημάτων τους, των φόβων τους, πραγμάτων που ήταν πριν ακατανόητα («γιατί ασχολούνται όλο με τα παιδιά τους, με τα λεφτά, όλο ανασφάλειες έχουν, τι μικροαστοί»).
• Κατανόηση της Παναγίας, όσων έχασαν παιδιά (της θείας μου της Σοφίας, της γιαγιάς μου ...).
• Θηλασμός. Τώρα καταλαβαίνω την εμμονή των αρσενικών με το γυναικείο στήθος.
• Διάφορες γυναικείες επιθυμίες και ανησυχίες τώρα «μπαίνουν στη θέση τους». Λ.χ. πράγματα που προσπαθούσα να βρω στους γκόμενους, αυτή η αμοιβαία αφοσίωση, η προσοχή, η φροντίδα, η στοργή, τώρα καταλαβαίνω ότι προορίζονταν για τα παιδιά μου. Ο άντρας συχνά δεν τα καταλάβαινε αυτά και δεν μπορούσε να τα ανταποδώσει, εκνευριζόταν μάλιστα με τις πολλές φροντίδες και τα χάδια και τα κανακέματα... Ε, αυτά είναι για το παιδί μου. Δεν το ήξερα πριν αποκτήσω παιδί, αλλά το ‘χα μέσα μου και μου έβγαινε από πριν ... (τώρα απαντήθηκε το ερώτημα «μα, γιατί δε με παίρνει τηλέφωνο/ γιατί δε θυμήθηκε την επέτειό μας/ γιατί τσαντίστηκε που του πήρα αρκουδάκι του Αγ. Βαλεντίνου». Οι γκόμενοι δεν ήταν φτιαγμένοι για να μου δίνουν, με τηλεφωνήματα και δώρα και χάδια, την ανταπόδοση αγάπης που ήθελα. Κι όταν το έκαναν, το έκαναν προσποιητά και πάντως επειδή ήξεραν ότι εγώ το ήθελα, όχι επειδή τους έλεγε κάτι των ιδίων. Το μωράκι μου τη δίνει, αυτό καταλαβαίνει από χάδια και μπεμπεδίσματα και αρκουδάκια, γιατί είναι, ακριβώς, μωράκι!).
• Ως "ελεύθερη" γυναίκα, χωρίς παιδιά, αναζητούσα την ολοκλήρωσή μου μέσα από τις ερωτικές σχέσεις. Καλά το πήγαινα, αλλά το μυστικό (όπως υποψιαζόμουν) είναι ότι η ολοκλήρωση μέσα από την ερωτική σχέση δεν θα ερχόταν από τη σχέση καθεαυτή, από το συγκεκριμένο άντρα και τον έρωτά μας. Η σχέση ήταν ... το μέσο. Η ολοκλήρωση θα ερχόταν επιτέλους για μένα όταν ο έρωτας θα οδηγούσε σε ένα παιδί (ή και σε περισσότερα, πού ξέρεις!). Το παιδί ήταν η τελευταία πράξη του σεξ, όχι ο ... οργασμός. Σεξ και εγκυμοσύνη και γέννα και μεγάλωμα παιδιού είναι μια μεγάλη, ενιαία διαδικασία (τουλάχιστον για μένα, άλλοι μπορεί να είναι αλλιώς). Δυστυχώς, έζησα συχνά, επαναλαμβανόμενα, το πρώτο μέρος της διαδικασίας, και μετά διακόπτόταν απότομα. Χωρισμός, «δεν είμαι έτοιμος/έτοιμη για γάμο και παιδιά» και τέτοια. Και ξανά, γνωριμία με άλλον, σεξ και ... πάλι τα ίδια, διακοπή. Αντισύλληψη, εκτρώσεις. (Το ανάλογο, για τους άντρες, θα ήταν να ξεκινάς να κάνεις σεξ και πριν το αποκορύφωμα να σταματάς. Και μετά ξανά ξεκίνημα και πάλι διακοπή. Μπορεί να οδηγήσει τον υγιέστερο, ψυχικά, των ανθρώπων στην παραφροσύνη). Γι’ αυτό κουβαλούσα μια απογοήτευση, μια μελαγχολία, ζούσα σε μια διαρκή νεύρωση. Η μη ολοκλήρωση των σχέσεών μου με έκανε νευρωτική. Κι ας μην το παραδεχόμουν, κι ας παρίστανα την ανεξάρτητη, κι ας έλεγα «δε θέλω παιδιά». Ήθελα, κι ας μην το συνειδητοποιούσα (γιατί δεν γνώριζα τι σόι φάση είναι αυτή, πώς να το γνωρίζω αφού ... δεν είχα παιδιά;). Κι όσο πιο νευρωτική ήμουν, τόσο πιο προβληματικές γίνονταν οι σχέσεις μου, αδιέξοδες, ξεκινούσα στραβά, οπότε τελικά χώριζα, και ο φαύλος κύκλος συνεχιζόταν ...