ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Φεύγω παιδιά. Πρώτα ο Θεός, μπαίνω το βράδυ σε ένα από αυτά τα σαπιοκάραβα που έχουν απομείνει στις ακτογραμμές μας, με το sleeping bag και τη σκηνή, και πάω... κι όπου μας βγάλει.

Θα πάρω μαζί μου ένα χοντροβιβλίο, τον "Οδυσσέα" του James Joyce. Δεν ξέρω αν θα το καταφέρω ή αν θα μου πέσει βαρύ... Ρώτησα και μερικούς βιβλιόφιλους μπλόγκερ στο μπλογκ της Annabooklover. Και έγραψαν ότι είναι βαρύ για την παραλία, θέλει λέει χειμώνα και τζάκι. Αλλά θα δούμε ...

Η άλλη επιλογή μου ήταν το "Ανθρωπος χωρίς ιδιότητες", επίσης βαρύ...

Παίρνω μαζί μου τις θολοκουλτούρες, για να κάνω ... εντύπωση (!). Και μετά κοιτάζω τι διαβάζουν οι άλλοι στην παραλία και τους βουτάω τα αστυνομικά ή τα αισθηματικά τους μυθιστορήματα ("συγγνώμη, να ρίξω μια ματιά;") και τα καταβροχθίζω στα γρήγορα!

Για χρόνια έσερνα μες την άμμο το "Ευρώπη - σκοτεινή ήπειρος" του Μαρκ Μαζάουερ χωρίς να καταφέρνω να το τελειώσω (που κατά τα λοιπά είναι πολύ καλό, ιστορικό βιβλίο, ο Μαζάουερ είναι ιστορικός και αναλύει πολύ καλά τον ευρωπαϊκό 20 αιώνα). Και κατέληγα με τα "Ανεμοδαρμένα Υψη" της φίλης μου, ή τον "Ιούδα που φιλούσε υπέροχα" που είχε κάποιος άλλος (αυτό το τελευταίο το διάβασα με ταχύρρυθμη ανάγνωση, αλλά δεν ήταν κακό).

Ολα αυτά γίνονται για το συγγραφιλίκι, τις αυταπάτες που έχω ότι κάπου, κάπως, κάποτε θα γράψω κάτι κι εγώ. Διαβάζω λοιπόν τον ... ανταγωνισμό. Μαρσέλ Προυστ, αλλά και Νταν Μπράουν. Πέρυσι ή πρόπερσι το καλοκαίρι διάβασα το "Μόμπυ Ντικ" (πολύ καλό, και πολύ επίκαιρο για την Αμέρικα!).

Μου μένουν αυτά τα δύο μεγάλα κλασσικά μυθιστορήματα, ο "Οδυσσέας" και "ο Ανθρωπος χωρίς ιδιότητες"... θα πάρω κάποιο απ' αυτά να το παλέψω ... Και καμμιά φορά αυτό που το νομίζεις βαρύ, δυσνόητο, αποκαλύπτεται δροσερό νεράκι, και πολύ οικείο... θα δούμε...